مارش "توآ"

روزنامه شرق

گفت وگو با ضیاءالدین ناظم پور به بهانه ساخت مارش«توا»

نویسنده: شهلاروشنی
در کارنامه ضیاءالدین ناظم پور، مدیریت هنری ارکستر ملل و عضویت رسمی در کمیته موسیقی سازمان جهانی ایکوم به چشم می خورد. ناظم پور بخشی از وقت خود را در اختیارمان قرار داد تا با او به گفت وگو بنشینیم. صحبت را از جشنواره ای که قرار است آبان ماه برپا شود آغاز کردیم اما درباره مسایل مختلف موسیقی حرف پیش آمد.

    

     درباره برنامه آبان ماه صحبت می کنید؟
    برنامه ای که اجرا خواهیم کرد، جشن معرفی یک ورزش رزمی باستانی ایران به نام «توا»ست. مطابق اطلاعات ورزشی من، استادی به نام «ابراهیم میرزایی» سه یا چهار دهه پیش، ورزشی ابداع کرد که منشاء حرکات آن در دل تاریخ ایران باستان قرار دارد و بر همین اساس هم نامگذاری شده است. استدلالی که پشت این موضوع بوده، این است که ایران با این همه پیشینه فرهنگی و تاریخی، قطعا ورزش رزمی هم داشته که گذشت زمان باعث از بین رفتن آن شده است که فقط از آن ورزش ها، کشتی باقی مانده که به عنوان ورزش جهانی مطرح است. با چنین تفکری، آقای میرزایی طرحی را اجرا کرده و مقدمات آن را فراهم آورده است. لباسی که برای این ورزش طراحی کرده اند، بی شباهت به لباس سربازان ایران باستان در دوره هخامنشی نیست. در حال حاضر، ماحصل این فعالیت ها، ثبت جهانی ورزش «توا»ست. به همین مناسبت این فدراسیون، جشنی را در آبان ماه با حضور 50 کشور ترتیب داده تا «توا» را در سطح گسترده به مردم جهان معرفی کند.
   
     شما به عنوان یک موسیقیدان چه ارتباطی به این موضوع دارید؟
    از من خواسته اند آهنگی را برای «خط یک» آنها بنویسم که بتواند هم بر شکل دهی حرکات ورزشی اثر گذار باشد و هم اصالت تفکر موسیقی رزمی که سال ها در ایران مغفول مانده را مورد توجه قرار دهد.

ارکسترملل، ارکستری مردمی

 

این نوشته سالها پیش و در زمان فعالیت ارکستر ملل در مجله ی هنرمند چاپ شده بود. این روزها و در روزگار قحطی ارکستر در ایران شاید خواندنش خالی از لطف نباشد.

 

 

... و در زیر آن بانیان سبز تنومند
    چه خوب یادم هست
    عبارتی که به ییلاق ذهن وارد شد :
    وسیع باش
               و تنها
                     و سر به زیر
                                  و سخت
موسیقی کلاسیک ایران به عنوان یکی از کهن ترین انواع موسیقی ملل، نه تنها ریشه در فرهنگ ایرانی، که تاریخ موسیقی بشر نیز وابستگی های عمیقی به آن دارد و می بینیم که موسیقی اقوام و ملل مختلفی در گوشه و کنار جهان وجود دارد که ساختار آنها به نوعی برگرفته از بن مایه های موسیقی ایرانی است.

تصنیف یک قرانی

در حافظه شنوایی ام و از گذشته های دور و ایام کودکی تصویر مبهمی در ذهن دارم و شاید هم نسلانم که چهل سال پیش کمابیش چهار پنج ساله بوده اند هم به یاد بیاورند ظهر های تابستانی را که صدای معمولا دلنشینی سکوت داغ کوچه ها را به آواز خوش در می نوردید. مردان آوازه خوان دوره گردی که که اغلب صدای خوشی همداشتند جدیدترین ترانه های روز و یا ترنه های قدیمی تر که جنبه های نوستاژیک در خود