تصنیف یک قرانی

در حافظه شنوایی ام و از گذشته های دور و ایام کودکی تصویر مبهمی در ذهن دارم و شاید هم نسلانم که چهل سال پیش کمابیش چهار پنج ساله بوده اند هم به یاد بیاورند ظهر های تابستانی را که صدای معمولا دلنشینی سکوت داغ کوچه ها را به آواز خوش در می نوردید. مردان آوازه خوان دوره گردی که که اغلب صدای خوشی همداشتند جدیدترین ترانه های روز و یا ترنه های قدیمی تر که جنبه های نوستاژیک در خود

موسیقی کاباره ای در ایران

از روی حوض ها تا آکادمی های جدید

  اولش می خواستم اسم این نوشته رو بذارم "آسیب شناسی موسیقی پاپ ایران " و اینجوری شروع کنم که " پژوهش در استطاعت فرهنگی هر گروه انسانی ، چه در محدوده یک جغرافیای سیاسی و چه در قالب یک خرده فرهنگ قبیله ای  و امثال اینها نیازمند بررسی عمیق  درجانمایه های فرهنگی  آن گروه  است....." اما راستش چند سطر که نوشتم و یه نگاه به کل قضیه انداختم ، دیدم لحن   ادبیاتی که استفاده میکنم  ربطی به موضوع مورد بحث ندارد  آخه میدونی وقتی می خوای در باره موسیقی پاپ ایرانی – البته به خصوص در چهل سال گذشته – حرف بزنی باید حواست جمع باشه که اهالی این خطه